اگر سفر به چین را فقط با دیوار بزرگ، شهر ممنوعه یا بازارهای رنگارنگش می‌شناسید، هنوز مهم‌ترین بخش ماجرا را نچشیده‌اید. غذاهای چین نه‌تنها بخش جدایی‌ناپذیر از فرهنگ این کشور هستند، بلکه یکی از قدیمی‌ترین سنت‌های آشپزی در جهان را شکل داده‌اند. از نودل‌های دست‌ساز و دم‌نوش‌های درمانی گرفته تا غذاهایی با نام‌هایی عجیب و مواد اولیه غیرمنتظره، مورد استقبال گردشگران سراسر دنیا قرار می‌گیرد. حتی یونسکو نیز تنوع و عمق این سبک آشپزی را به رسمیت شناخته و آن را بخشی از میراث فرهنگی ناملموس بشر دانسته است. اما چقدر با غذاهای سنتی چین آشنا هستید؟ کدام غذا های چینی خوشمزه تر هستند؟ در ادامه با ما همراه باشید تا با خوشمزه‌ترین و جالب‌ترین غذا های چینی آشنا شوید.
برنج سرخ‌شده یانگژو در ابتدا فقط راهی بود برای اینکه غذا دور ریخته نشود؛ اما کم‌کم آن‌قدر خوش‌عطر و خوش‌طعم از آب درآمد که حالا به یکی از محبوب‌ترین غذا های چین در میان اهالی و مسافران تور چین تبدیل شد. این بشقاب ساده، برنجی وجود دارد که یک شب در یخچال مانده تا کمی خشک و آماده تفت‌دادن شود و در کنار آن، تخم‌مرغی که روی حرارت شکسته و پف‌کرده، تکه‌های کوچک میگو یا ژامبون چینی، هویج‌های نارنجی، نخود سبز، دانه‌های ذرت و پیازچه تازه، همه در روغن سبک با سس سویا ترکیب می‌شوند. این غذای چینی نه تند است و نه سنگین، اما با هر قاشق، حس لذت و رضایتی خاص در دل می‌نشاند. جالب‌تر اینکه در هر رستوران یا هتل چین ممکن است نسخه‌ای خاص از آن را با مواد متفاوت سرو کنند.
هات پات یک غذای چینی خوش‌عطر و پرطرفدار است که مواد تازه آن به‌صورت لقمه‌ای در آبگوشتی داغ و طعم‌دار پخته می‌شوند. اساس کار، یک دیگ بزرگ پر از آبگوشت در حال جوش است که معمولاً به دو بخش تند و ملایم تقسیم می‌شود. این آبگوشت با ادویه‌هایی مانند فلفل قرمز، زنجبیل، سیر و دانه‌های معطر، عطر و طعمی خاص پیدا می‌کند. در این غذا، تکه‌های نازک گوشت مانند گوشت گاو، گوسفند یا مرغ، همراه با انواع سبزیجاتی مثل کلم چینی، قارچ، توفو، نودل و گاهی توپک‌های گوشتی یا ماهی، درون دیگ قرار می‌گیرند و تنها چند دقیقه می‌جوشند تا طعم بگیرند و پخته شوند. راز خوشمزگی هات پات در استفاده از مواد اولیه‌ی تازه و زمان پخت کوتاه آن‌هاست که باعث می‌شود بافت لطیف و مزه‌ی طبیعی غذا حفظ شود.
هات پات معمولاً با سس‌های تند یا شور مانند سس کنجد و سس فلفل سرو می‌شود. جالب است بدانید به خاطر سبک طبخ منحصر به فرد این غذا، برخی رستوران‌های معروف هات پات در شهرهایی مثل چنگدو، چونگ‌چینگ و پکن به عنوان جاهای دیدنی چین شناخته می‌شوند.
دامپلینگ یکی از پرطرفدارترین غذا های چینی به شمار می‌رود؛ لقمه‌هایی که در آن ورقه‌ای نازک و انعطاف‌پذیر از خمیر، دور مواد گوشتی یا سبزیجات پیچیده می‌شود و با مهارتی خاص، به شکل‌هایی چون بخارپز، سرخ‌کرده یا آب‌پز درمی‌آید. این غذا از دل فرهنگ غنی غذاهای چین سر برآورده و ریشه‌های آن به مناطق شمالی، به‌ویژه استان هِنان و شهرهای پیرامون آن بازمی‌گردد. درون این لقمه‌های خوشمزه، اغلب ترکیبی از گوشت چرخ‌کرده (معمولاً خوک یا گاو)، پیازچه، زنجبیل، سیر و کلم قرار دارد. خمیر دامپلینگ باید به‌قدری نازک و کشسان باشد که هنگام پخت، نه تنها فرم خود را حفظ کند، بلکه بتواند محتویات را با ظرافت در آغوش بگیرد. طعم دامپلینگ بسته به نوع پخت و مواد داخلی، می‌تواند ملایم و لطیف یا تند و معطر باشد.این غذای چینی معمولاً با سس سویا، سرکه برنج و گاهی روغن فلفل سرو می‌شود. هرچند در نگاه اول ساده به نظر می‌رسد، اما تهیه این عضو محبوب از غذا های چینی، نیازمند مهارت، دقت و ظرافت فراوان در آماده‌سازی خمیر و چیدمان مواد درون آن است.
این سوپ از غذاهای چین است که ریشه‌هایش به قرون گذشته و دوران شکوه امپراتوری این سرزمین بازمی‌گردد. سوپ بال کوسه، به‌دلیل بافت منحصربه‌فرد این ماده و جایگاه فرهنگی‌اش، سال‌ها نمادی از قدرت، شکوه و احترام در ضیافت‌ها و مراسم رسمی بوده است. بال کوسه در این سوپ به صورت رشته‌هایی نازک و نیمه‌شفاف در عصاره‌ای از مرغ یا صدف پخته می‌شود. گرچه خود بال کوسه طعم مشخصی ندارد، اما بافت ژلاتینی، لطیف و اندکی ترد آن، جلوه‌ای لوکس به این غذای دریایی می‌بخشد. زنجبیل، قارچ، سس صدف و گاهی بامبو مواد همراه این سوپ هستندبه این غذای چینی عطر و طعمی متفاوت می‌بخشند. این نمونه از غذا های چینی دریایی هنوز هم در برخی رستوران‌های مجلل در هنگ‌کنگ، گوانگ‌ژو و ماکائو یافت می‌شود.
اردک کبابی پکن یکی دیگر از معروفترین غذاهای چین است که ریشه‌ای چندصدساله در آشپزی درباری دارد. این غذا ابتدا در دوره سلسله یوان پخته می‌شد و به‌تدریج به یکی از غذاهای اصلی پایتخت تبدیل شد. امروزه، بیشتر گردشگران در سفر به پکن، دست‌کم یک‌بار امتحان آن را در برنامه غذایی خود می‌گنجانند. فرایند آماده‌سازی این غذای چینی شامل خشک‌کردن پوست اردک و سپس پختن آن در تنور مخصوص است که باعث می‌شود پوست آن ترد و طلایی شود، در حالی‌که گوشت زیرین، نرم و آبدار باقی می‌ماند. معمولاً گوشت را به همراه نان نازک بخارپز، خیار، پیازچه و سس شیرین سرو می‌کنند تا ترکیب آن برای ذائقه‌های مختلف دل‌نشین‌تر شود. نکته جالب اینکه، بسیاری از توریست‌های ایرانی به دلیل طعم ملایم، بافت لطیف گوشت و شیوه سرو متفاوت، از این غذا استقبال می‌کنند.
چیکن کونگ پائو به نام یک مقام دولتی دوران سلسله چینگ به نام "کونگ پائو" نام‌گذاری شده که گفته می‌شود علاقه خاصی به این غذای چینی داشته است. مواد اصلی این غذا شامل تکه‌های مرغ سرخ‌شده، بادام‌زمینی برشته، فلفل خشک قرمز، پیازچه و تکه‌های زنجبیل است که در سسی از سویا، سرکه برنج و مقدار کمی شکر تفت داده می‌شود. در نهایت غذایی با طعمی چندلایه شیرین و ترش، همراه با تندی ملایم و بافت ترد بادام‌زمینی است. این عضو خوش‌طعم از غذاهای چین، امروزه نه‌تنها در رستوران‌های سنتی سیچوان، بلکه در بسیاری از نقاط جهان سرو می‌شود. با این حال، نسخه اصیل سیچوانی آن با استفاده از فلفل‌های بومی و سس مخصوص، طعمی خاص و ماندگار دارد که مزه‌اش به‌راحتی از ذهن نمی‌رود.
شیرینی سنتی کیک ماه، شیرینی سنتی و نمادین چینی است که بیشتر در جشن نیمه پاییز (Mid-Autumn Festival) سرو می‌شود. این کیک‌های گرد با پوسته‌ای طلایی و براق، از مواد مختلف مثل خمیر لوبیای قرمز، دانه لوتوس، خرما یا حتی زرده تخم‌مرغ نمکی پر شده‌اند. شکل گرد آن نمادی از گردهمایی خانوادهاست و در فرهنگ چینی معنایی عاطفی و شاعرانه دارد و به‌طور سنتی با طرح‌های زیبایی از گل‌ها و حیوانات افسانه‌ای گرفته تا نوشته‌های چینی تزئین می‌شود. طعم این غذای چینی تقریبا شیرین است و بیشتر همراه با چای سرو می‌شود.
ژاجیانگ می‌ین یکی از غذاهای ساده و پرطرفدار شمال چین است. پایه‌ی اصلی این غذای چینی، نودل گندمی ضخیم و دست‌ساز است که روی آن سسی غلیظ و تیره‌رنگ از گوشت چرخ‌کرده و خمیر لوبیای تخمیرشده (Zha Jiang) ریخته می‌شود. این سس معمولاً با پیاز، زنجبیل، سیر و مقدار کمی شکر تفت داده می‌شود. ژاجیانگ می‌ین با سبزیجات خام مانند خیار خلالی، جوانه گندم یا ترب سفید سرو می‌شود که طراوت آن‌ها در کنار نودل گرم و سس غلیظ، تعادل خوبی ایجاد می‌کند. طعم این غذا اغلب شور، کمی شیرین و گاهی همراه با ته‌مزه‌ای تخمیری است که خاص غذاهای شمال چین است. این غذا، بر خلاف ظاهر ساده‌اش، ساختاری کامل دارد و به دلیل عدم استفاده از ادویه‌های تند، برای ذائقه بسیاری از گردشگران، از جمله توریست‌های ایرانی، قابل قبول و آشناست.
پای مرغ که در منوی رستوران‌های چینی با نام Phoenix Claws دیده می‌شود، یکی از غذاهای سنتی و بحث‌برانگیز غذا های چینی است. این خوراک بیشتر در جنوب چین، به‌ویژه در استان گوانگ‌دونگ و در وعده‌ی صبحانه‌ی دیم‌سام سرو می‌شود. برخلاف آنچه ممکن است به‌نظر برسد، در این غذا گوشت چندانی وجود ندارد و تمرکز بر پوست و بافت ژلاتینی پاهاست که با پخت طولانی و سس غلیظ طعم‌دار می‌شود. پای مرغ ابتدا سرخ و سپس بخارپز می‌شود تا کاملاً نرم شده و بعد در سسی از سس سویا، سیر، فلفل، لوبیای تخمیرشده و کمی شکر تفت داده می‌شود.
نام این غذای چینی از زنی مسن با صورتی پرلک به نام ماپو گرفته شده که در قرن نوزدهم در شهر چنگدو این غذا را ابداع کرد. پایه اصلی این غذا، پنیر توفوی نرم و سفید است که با گوشت چرخ‌کرده (معمولاً گوشت گاو یا خوک)، فلفل چیلی، لوبیای تخمیرشده، سیر و زنجبیل در سسی غلیظ پخته می‌شود. دانه فلفل سیچوانی که یکی از ادویه‌های کلیدی این غذاست، نوعی بی‌حسی ملایم و در عین حال تند به زبان می‌دهد که در آشپزی سیچوان بسیار رایج است. این غذا معمولاً با برنج سفید سرو می‌شود تا تندی آن تعدیل شود و برای بسیاری از گردشگران، از جمله توریست‌های ایرانی، ماپو توفو ممکن است در نگاه اول ساده به‌نظر برسد، اما طعم آن برای کسانی که به غذاهای پرادویه و متفاوت علاقه دارند، تجربه‌ای خاص است.
کانجی یا ژو (Zhou) بیشتر به‌عنوان صبحانه یا غذای سبک مصرف می‌شود و در واقع نوعی فرنی برنج است که از جوشاندن طولانی‌مدت برنج در مقدار زیادی آب یا آبگوشت به دست می‌آید. بافت آن معمولاً نرم، رقیق و صاف است، شبیه به سوپ غلیظ که در مناطق مختلف چین با مواد گوناگون ترکیب می‌شود. کانجی به خودی خود طعم ملایمی دارد، اما بسته به سلیقه، می‌توان آن را با گوشت مرغ ریش‌ریش‌شده، تخم‌مرغ صدساله، سبزیجات پخته، یا حتی ماهی شور تهیه کرد. در برخی مناطق، نسخه‌های شیرین این غذا هم وجود دارد که با خرما یا شکر قهوه‌ای تهیه می‌شود. با توجه به بافت نرم و طعم ملایم، این غذا معمولاً برای گردشگران ایرانی نیز گزینه‌ای قابل‌قبول است، مخصوصاً برای کسانی که به دنبال یک انتخاب سبک و متفاوت از غذا های چینی هستند.
آشیانه پرنده یکی از پرحاشیه‌ترین غذاهایی‌ست که در سفر به چین ممکن است با آن روبه‌رو شوید. این غذا با بزاق خشک‌شده پرنده‌ای به نام پرستوی دریایی پخته می‌شود. این پرنده آشیانه‌اش را با ترشحات دهانش روی صخره‌ها می‌سازد و همان آشیانه، ماده‌ی اصلی این سوپ است. بعد از خیساندن و پاک‌سازی کامل، آشیانه را در آب یا آبگوشت می‌پزند تا بافتی شفاف، ژله‌ای و لطیف پیدا کند. این غذای چینی طعم خاصی ندارد، اما به‌دلیل بافت متفاوتش، تجربه‌ای منحصربه‌فرد است. طعم ملایم، ظاهر متفاوت و ترکیب عجیب آن باعث می‌شود بعضی فقط به‌خاطر شنیدن اسمش امتحانش کنند اما در فرهنگ چینی، این سوپ نماد احترام، سلامتی و مهمان‌نوازی‌ست.
سوپ ونتون یکی از غذا های چینی است که بیشتر در جنوب چین، به‌ویژه در استان گوانگ‌دونگ و شهرهای اطرافش سرو می‌شود. ونتون‌ها در واقع نوعی دامپلینگ کوچک و نازک هستند که داخل آن‌ها معمولاً ترکیبی از گوشت چرخ‌کرده خوک یا مرغ، میگو، سیر و پیازچه قرار دارد. دامپلینگ‌ها بعد از شکل‌دهی، در آبگوشت سبک و معطر پخته می‌شوند. پ گاهی کمی سبزی یا جلبک دریایی هم به آن اضافه می‌شود تا عطر طبیعی‌تری داشته باشد. سیاری از توریست‌های ایرانی هم با این غذا راحت ارتباط می‌گیرند چون طعم آن تند نیست و ترکیب نودل، گوشت و آبگوشت به نوعی یادآور سوپ‌های خانگی خودمان است.
تخم‌مرغ صدساله یا فاسد، که به آن "پی دان" (Pidan) هم گفته می‌شود، یکی از غذاهای سنتی جنوب چین و مناطق همجوار است. در واقع این تخم‌مرغ‌ها تازه نیستند، بلکه با روش خاصی شامل پوشاندن با خاکستر، آهک و نمک در مدت چند هفته تا چند ماه نگهداری و تخمیر می‌شوند. نتیجه، تخم‌مرغی با زرده‌ای تیره و سفیده‌ای ژله‌ای و نیمه شفاف است. این غذای چینی طعمی ملایم و کمی شور دارد و برخی عطر و مزه آن را مثل پنیر کهنه می‌دانند. معمولاً تخم‌مرغ صدساله به‌صورت خام یا همراه با سبزیجات تازه، سوپ یا سالاد سرو می‌شود.
کیک ذرت یا کورن‌کیک چینی، کیکی سبک و بخارپز است که با آرد ذرت، آرد گندم، کمی شکر و گاهی شیر یا شیر نارگیل تهیه می‌شود. این کیک بافتی اسفنجی و نرم دارد و طعمش ساده اما شیرین و دلچسب است. چون به‌جای سرخ‌کردن بخارپز می‌شود، جزو میان‌وعده‌های سالم‌تر و سبک‌تر چینی به شمار می‌رود. این کیک سنتی بیشتر در روستاها و مناطق جنوبی چین رواج دارد و معمولاً به عنوان اسنک عصرانه یا صبحانه همراه با چای داغ سرو می‌شود. بعضی نسخه‌ها با ذرت تازه یا تکه‌های خشک میوه تزئین می‌شوند و برای گردشگران ایرانی که به دنبال خوراکی‌های کم‌ادویه، سبک و شیرین هستند، کورن‌کیک انتخابی ساده ولی جذاب از دنیای خوراکی‌های دست‌ساز چینی است.
ژونگ زی نوعی غذای سنتی چینی است که از برنج چسبناک پر شده با مواد مختلف تهیه می‌شود و سپس با برگ بامبو یا برگ نی پیچیده می‌شود تا شکل مثلث یا منشوری پیدا کند. این غذا بیشتر در جشن دراگون بوت (Dragon Boat Festival) خورده می‌شود و ریشه‌اش به بیش از دوهزار سال پیش بازمی‌گردد. مواد داخلی ژونگ زی بسته به منطقه فرق می‌کند و در جنوب چین معمولاً ترکیبی از گوشت خوک، لوبیا، قارچ و بادام زمینی دارد و در شمال چین ممکن است شیرین‌تر باشد و با خمیر لوبیا یا خرما پر شود. برگ‌های بامبو به برنج و مواد داخلی عطر و طعم خاصی می‌دهند که باعث محبوبیت این غذا شده است.
لو باو یکی از غذاهای خیابانی و محبوب چین است که معمولاً شامل نانی بخارپز یا نیمه‌بخارپز نرم و سفید است که داخلش با گوشت خوک کبابی، سبزیجات تازه و سس‌های خوش‌طعم پر می‌شود. این ساندویچ کوچک به خاطر ترکیب متعادل گوشت لطیف و نان نرم، میان ایرانی‌ها و گردشگران دیگر طرفداران زیادی دارد. در تهیه لو باو، گوشت خوک معمولاً با ادویه‌های ملایم، سس سویا، شکر و گاهی پنج‌ادویه چینی مزه‌دار شده و سپس آرام پخته می‌شود تا کاملاً نرم و خوش‌طعم شود. نان لو باو نیز بافتی سبک و کمی شیرین دارد که طعم گوشت را به خوبی تکمیل می‌کند. این غذای چینی بیشتر در بازارها و خیابان‌های چین به عنوان یک غذای سریع و خوشمزه سرو می‌شود.
نان شیرین لوبیا از خمیر بخارپز نرم و لطیف پر شده با خمیر لوبیای شیرین ساخته و در وعده صبحانه یا عصرانه سرو می‌شود. این غذا طعم شیرینی ملایم و بافتی سبک دارد که به راحتی ذائقه‌ها را جذب می‌کند. خمیر داخل این غذای چینی از لوبیای قرمز یا لوبیای سبز پخته و له شده همراه با شکر تهیه می‌شود که طعمی شیرین به نان می‌دهد. نان‌ها معمولاً به صورت دایره‌ای یا بیضی شکل بخارپز می‌شوند تا نرم و آبدار باقی بمانند.
دسر سنتی چین، از توپک‌های کوچک و نرم برنج چسبنده تهیه می‌شود که معمولاً داخلشان با خمیر شیرین کنجد سیاه، لوبیا قرمز یا پسته پر شده است. این توپک‌ها که عطر و طعمی ملایم و دلنشین دارد در آب جوش پخته و سپس در سوپی شیرین سرو می‌شوند. این دسر به‌خصوص در جشن‌هایی مانند جشن زمستانی (Winter Solstice) و جشن سال نو چینی خورده می‌شود و نمادی از اتحاد و پیوند خانواده است. شکل گرد توپک‌ها و شیرینی ملایم آن‌ها نمایانگر خوشبختی و هماهنگی است.
پنکیکی ترد و معطر برای شروع روز جینجینگ یا جیان‌بینگ نوعی پنکیک نازک و بزرگ است که روی صفحه داغ پهن می‌شود و با تخم‌مرغ، سس‌های مخصوص، سبزیجات تازه، و گاهی خمیرهای ترد یا نودل‌های سرخ‌شده پر می‌گردد. بعد از پخت، به صورت رول یا تکه‌تکه شده سرو می‌شود و رایج‌ترین صبحانه خیابانی در چین به حساب می‌آید. این غذا های چینی خیابانی ترکیبی از طعم‌های شور، شیرین و کمی تند است که بافت‌های مختلف نرم و ترد را در کنار هم می‌آورد. جینبینگ نه فقط یک صبحانه ساده، بلکه یکی از خوش‌طعم‌ترین غذاهای چین است که در کوچه‌پس‌کوچه‌ها، بازارها و کنار ایستگاه‌های مترو این کشور می‌توانید تهیه کنید.
کباب‌های خوش‌عطر خیابانی چین شائو کائو از غذاهای چین است که روی آتش زغال یا ذغال سنگ داغ پخته می‌شوند. این کباب‌ها شامل گوشت‌های مختلف مثل گوشت خوک، مرغ، گا و همچنین سبزیجات، غذاهای دریایی و حتی توفو می‌شوند که با ادویه‌های محلی، نمک، فلفل چیلی و پنج‌ادویه چینی طعم‌دار می‌شوند. یکی از ویژگی‌های شائو کائو، عطر دود و ادویه‌های تند و خوش‌طعمی است که در خیابان‌های چین فضا را پر می‌کند و گردشگران را به سمت خود می‌کشاند. معمولاً شائو کائو به صورت سیخ‌کباب یا روی صفحه‌های فلزی سرو می‌شود و غذای سریع و محبوبی برای شب‌گردها و کسانی است که دنبال تجربه واقعی خیابانی‌اند.
این غذای چینی نوعی گوشت خوک کبابی است که با سس خاصی شامل سس سویا، عسل، سس هویسین، پنج‌ادویه چینی و دیگر ادویه‌ها مزه‌دار و سپس روی آتش یا در فر کباب می‌شود. رنگ قرمز مایل به قهوه‌ای و براق این گوشت از ترکیب سس‌ها و روش پخت خاص آن ناشی می‌شود. این غذا بافتی نرم و طعمی شیرین و کمی دودی، یکی از محبوب‌ترین غذاهای چین در رستوران‌های کانتونی و بازارهای خیابانی است. معمولاً چاوشو را همراه با برنج یا در داخل بائو (نان بخارپز) سرو می‌کنند. برای گردشگران ایرانی، چاوشو یک انتخاب عالی است چون طعم آن ترکیبی از شیرینی و ادویه‌های ملایم است که به ذائقه‌ی ایرانی نزدیک‌تر است.
در پایان این مطلب امیدواریم توانسته باشیم اطلاعات مفیدی را در مورد غذاهای چین با شما در میان گذاشته باشیم. همانطور که اشاره کردیم غذا های چینی طعم‌ها و روش‌های متنوعی دارند که هرکدام فرهنگ و سنت این کشور را نشان می‌دهند. برای مثال غذاهایی مثل برنج سرخ‌شده یانگژو و هات‌پات طعمی متفاوت ارائه می‌دهند و نودل‌ها و دامپلینگ‌ها محبوبیت زیادی دارند. غذاهای خیابانی مانند جینجینگ و شائو کائو بخش مهمی از زندگی روزمره مردم چین را تشکیل و خوراکی‌های سنتی مثل کیک ماه و تنگ یوان ظرافت و هنر آشپزی چینی را نشان می‌دهند. غذاهای دریایی مانند سوپ بال کوسه تنوع غذایی چین را کامل می‌کنند و برای گردشگران، از جمله توریست‌های ایرانی، تجربه‌ای متفاوت و ارزشمند خواهد بود.
غذاهای سنتی چین شامل چه خوراکی‌هایی می‌شوند؟
غذاهای سنتی چین شامل برنج، نودل، دامپلینگ، هات‌پات، اردک کبابی پکن، غذاهای دریایی و انواع خوراکی‌های خیابانی و دسرهای سنتی مثل کیک ماه هستند.
بهترین مناطق چین برای امتحان کردن غذاهای محلی کدامند؟
گوانگ‌دونگ، شانگهای، پکن، سیچوان و فوجیان از بهترین مناطق برای تجربه غذاهای محلی متنوع در چین هستند.
آیا غذاهای چین تند هستند؟
برخی غذاها مانند هات‌پات و غذاهای سیچوان تند هستند، اما بسیاری دیگر طعمی ملایم و مناسب ذائقه‌های مختلف دارند.
معروفترین غذاهای خیابانی چین کدام‌اند؟
جینجینگ (پنکیک چینی)، شائو کائو (کباب‌های خیابانی)، دامپلینگ و نودل سرخ‌شده از معروفترین غذاهای چین هستند.
آیا می‌توان غذا های چینی را به صورت گیاهی سفارش داد؟
بله، بسیاری از غذا های چینی مانند توفو و نودل‌های سبزیجات به‌صورت گیاهی تهیه می‌شوند.
آیا غذاهای دریایی در چین رایج هستند؟
بله، غذاهای دریایی مثل ماهی بخارپز و میگوی نمک‌و‌فلفل در مناطق ساحلی چین بسیار محبوب‌اند.
آیا غذاهای چین برای افرادی که به ادویه حساس هستند مناسب‌اند؟
بله، بسیاری از غذا های چینی طعم ملایمی دارند و می‌توانند بدون ادویه‌های تند سفارش داده شوند.
آرزوی شما را برآورده میکنیم...
ثبت دیدگاه برای این مطلب